Artikulu honetan ideia nagusi hau aurkeztu nahi dut: bigarren hizkuntzaren ikaskuntzan (BHI) bigarren hizkuntzaren (H2) ikaskuntzari lotutako dimentsio psikologiko eta emozionala kontuan hartu behar direla, baina ikerketa-programa hori gauzatzen hasi aurretik zenbait oztopo epistemologiko eta metodologiko gainditu beharra dagoela. Ideia hori azaltzeko, lankideekin batera azken hamarkadan zehar garatu ditudan bi ikerketa-programa aztertu ditut zehaztasun handiz, bi alderdi hauetan oinarrituz nagusiki: kanporakoitasuna (estrabertsioa) aztertu dugu, batetik, BHIn gizabanakoen arteko desberdintasunen tradizioaren barruan ikertu beharreko aldagai psikologikotzat hartuz, eta H2)n emozioak nola adierazten diren aztertu dugu, bestetik.

Artikuluan zehar azaltzen dudanez, ikerketa isolatu edo bakartuen aurka jotzen dut. Eta instrukzio bidezko BHIn jakintza-alorren arteko harreman handiagoa behar dela diot. Testuan esaten dut aniztasun metodologiko eta epistemologiko handiagoa izango bagenu, instrukzio bidezko BHIren gaineko ikerketak hobetu egingo liratekeela.

Azkenik, iruditzen zait ikertzaileek afektua eta emozioak gehiago aztertuko balituzte, atzerriko hizkuntzak ikasteko materialen egileak eta atzerriko hizkuntzen irakasleak gehiago arduratuko liratekeela ikasleei emozioak H2n komunikatzen eta hizkuntza horretan gaitasun soziokulturalak garatzen irakasteko garaian.

Menta handia izan du hizkuntza irakaskuntzan alorrean Stephen Krashen-en teoriak. Bere bost hipotesiak bolo-bolo barreiatu ziren 80.eko hamarkadan hizkuntza irakasleen artean. Bazirudien gaitz guztien sendagaia zekarrela besapean Krashen-ek. Baina, urteak joan urteak etorri, eta, gero eta kritika zorrotzagoak jaso ditu batez ere giro akademikoan.Garai bateko estimu handiko aditu hura, kongresuz kongresu bere hipotesien berri, ia-ia guru baten antzera, ematen ziharduena zeharo bazter

utzita dago gaur.

Merezi du, helduen euskalduntze-alfabetzean dihardugunontzat, haren historiari begirada bat egin eta gogoan hartzea, agian, gaur Krashen-i buruz esaten direnak hemendik hamabost edo hogei urtera ere esan egingo direla gaurko hainbat teorialari punta-puntakoei buruz. Garon Wheeler-ek labur baina harira joanez aztertzen du

Krashen-i gertatutakoa, eta, agerian jartzen ditu, orobat, fede itsuak dituen arriskuak.

La cara oculta de la luna: profesor y alumnos desde la perspectiva de los alumnos

Nahi izatea ahal izatea dela esaten du herriak. Hori egia bada ere, askotan nahi bai, baina, ez dakigu nola. Ikasteko gaitasun nahikoa eduki eta, hala ere, ikasteko gai sentitzen ez den pertsona baten aurrean baldin bagaude, aztertu egin behar dugu zein den gogorik eza horren iturria. Amore eman duen ikaslea gehiago ikasteko prest ez dagoen ikaslea da. Une horretara ailegatuta, gustura hartuko lukete pertsona horiek atsedena, baina, inguruko errealitateak eraginda harrapatuta daude gehienetan eta ezin diote euskara ikasteari utzi. Ondorioz behartuta aurkitzen ditugu, gure geletan, etsita eta motibazioa erabat galduta, ikasi ezinik. Blokeo afektiboa handiegia da gogorik eza beren kabuz gainditu ahal izateko. Eta hor daude gure aurrean beraien motibazio-falta guretzako erronka bihurtuta.

Artikulugileak ikerketa hau 2002-2003 ikasturtean burutu zuen Eusko Ikaskuntzaren eta EHUko Soziologia Fakultatearen ardurapean dagoen HIZNET Hizkuntza Plangintzarako Ikastaroaren barruan. Ikastaroaren bukaeran ikerlan bat egiten da jasotako jakintza eta ezagupen guztien ondorio gisa. Ikerketa horretan, Santurtziko Udal Euskaltegian jardundako hainbat euskara-ikasle helduk duten motibazioaren, jarreraren eta euskara ikastean egindako aurrerapenaren arteko elkarreragina bilatu nahi izan du. Ikasle horiek udal-langileak dira.

Hezkuntza ardatz bilakatu da Informazioaren Gizartean eta aztergai da zer nolako eragina izan eta izango duten IKTek ikas-irakasprozesuetan. Cesar COLLen hitzetan, ohiko eszenategiak eraldatu dituzte teknologiek eta lan-marko berriak sortu irakasle eta ikasleen arteko harremanetan, non informaziora iristea edota sarbidea izatea ez den ikasketaren sinonimo.

COLL, C. (2004) Psicología de la educación y prácticas educativas mediadas por las tecnologías de la información y la comunicación. Una mirada constructivista. Revista Electrónica Sinéctica, 25, 1-24

La aplicación práctica del modelo se lleva a cabo sobre dos grandes ejes principales: el funcionamiento del mecanismo de la desactualización (que incluye la referencia al pasado y la generación discursiva de la contrafactualidad), y el funcionamiento del mecanismo de modalización (que establece las posibilidades de correspondencia modal y temporal del conjunto de formas del sistema). En estos dos ejes encajan problemas de enseñanza y aprendizaje tan primordiales como la narración (usos de los “pasados”), la suposición con Futuro y Condicional, o las correspondencias modotemporales. Las leyes expuestas en la anterior ponencia mostrarán aquí su utilidad en la asunción del verbo en español como un sistema lógico y manejable en términos de significado. Para ello se proporcionan múltiples ejemplos de instrucción y ejercitación gramatical de estos grandes temas, en diversos niveles de aprendizaje.

A partir de la admisión de la incapacidad explicativa y predictiva de una valoración temporal del morfema verbal, se establecen los fundamentos cognitivos (basados en las condiciones de percepción del espacio y la experiencia) que autoricen una valoración radicalmente espacial del sistema. Se desarrolla así un constructo lógico que muestra su capacidad explicativa a través de tres leyes de gestión del modelo: dos leyes de correspondencia temporal y modal (LCV y LCH), y una ley de generación discursiva de la contrafactualidad (LSD).