Internet gure bizitzetan sartu den errealitatea da. Errealitateari bizkarra ematea litzateke hizkuntzen ikaskuntzan eta irakaskuntzan Internetek ez duela lekurik esatea. Batzuek diote moda bat dela, laster pasatuko den sukarra; baina, egunez egun ikusten dugu Internet ezinbesteko tresna bilakatzen ari dela gure bizitzako ekintza gehienetarako. Asko dira Internet erabiliz gelarako antola daitezkeen jarduerak. Artikulu honetan, baliabide batzuk aipatuko ditugu. Baina batez ere, prozedura zehatz bi azalduko ditugu: WebQuest eta Altxorraren bila. Bien helburua da ikasleak amaraunean dantzan jartzea informazio bila, gero informazio hori helburu jakin batekin erabiltzeko. Espero dugu zuontzat baliagarriak izatea.

Lan honetan “Wiki”direlakoen ezaugarrien berri eman nahi dizuegu eta, horrela, aspaldian hasitako bideari jarraipena eman. Lehendabizi, Blogak izan ziren (Hizpide 59), gero WebQuestak, eta, Altxorraren Bila (Hizpide 60). Oraingoan Wiki-en txanda da.

Artikuluan zehar Interneteko lanabes horren nondik norakoak hizkuntzen ikas-irakaskuntzan aztertzen saiatuko gara, beti ere, konstruktibismoa oinarri harturik, eta, gaur egungo Informazio eta komunikazio gizartearen paradigmari erreparatuz. Hasteko, ikus dezagun, bada, Wikiak zer diren.

Gero eta zabalagoa da munduan barrena Internet bidezko ikastaroen eskaintza. Posta elektronikoa ere tresna arrunta da jadanik ikasle askorentzat. Eta Interneteko forumak, eta, txatak aisialdirako ez ezik ikasteko ere dira lanabes baliosak. Badago kontzeptu bat, “nettiquete”, frantseseko “etiquete” (heziketa ona) eta ingeleseko “net” (sare) hitzetatik etorria. Jeniffer Summerville artikulugilea Wilmington-en ari da irakasle North Carolina-ko unibertsitatean. Eta artikulu honetan Internet bidezko ikastaldi batean ikasleek nola jardun behar duten adierazten du. Testuinguruak testuinguru, merezi du hari erreparatzea eta kontuan hartzea.

Partaidetza pasiboa edo “lurking” delakoa gertakari hedatua da Interneten sortzen diren taldeetan. Horren zabaldua dagoen arren kezka--iturri izan ohi da maiz arduradun, administrari eta abarrentzat. Izan ere, gutxieneko komunikazioa ezinbestekoa da zereginak behar bezala burutzeko eta, azken batean, ziberkomunitateak eraiki eta garatzeko.

Beraz, fenomeno hori sortarazten duten zergatien bila ikerketa bat burutu genuen 2006ko udaberrian HABEren Irakaslearen Gunea esparru telematikoan, “Egitasmoa eta Memoria” taldean hain zuzen. Partaidetza pasiborako arrazoiak aurkitzeaz gain, partaidetza aktiborako bideak bilatu nahi izan genituen. Bihoazkie hemendik eskerrik beroenak lankide eta bidaide izan ziren guztiei.

Informazio eta Komunikaziorako Teknologietan (IKT) oinarritutako hezkuntza dela-eta, oso ikuspegi ezberdinak azaleratu dira gure artean azken urteotan. Izan ere, IKTek hartutako lekua eta pisua direla medio eraldatzen ari zaizkigu planteamenduak, eskenatokiak eta heziketa-praktikak; bete-betean harrapatzen baitu iraultza teknologiko honek heziketa-prozesua –informaziorako sarbidea, ezagutzaren garapena eta hedapena, eta komunikazio-harremanak– ohiko denborak eta esparruak eraldatuz eta berriak azaleraziz. Eta hori, behin eta berriz, ikas/irakas-prozesuaren kalitatearen izenean.

Egundoko garapena izan dute Informazio eta Komunikaziorako Teknologiek (IKT) azken bi hamarkadetan eta zabalduz doakigu horien eragina gizartearen geruza guztietan. Teknologiaz ari garela, historiak frogatu egin izan du horietako bat gizarteratu izan den bakoitzean, eta bere lekua egin, mugimendu garrantzitsuak eragin izan dituela, izan politikoak, izan sozialak, izan kulturalak izan hezkuntza arlokoak.

Eta maila horretara ekarri beharrean gaude, hain zuzen, IKTek gizartean sortarazi duten talka. Izan ere, horien eragina ez da teknologiara mugatu, lan egiteko modura; bete-betean harrapatu baitute gizartea-eta eragin horren baitan.

Artikulu honetan, jarraipena eman nahi diogu aspaldian hasitako bideari. Bertan Internetek hizkuntz irakaskuntzaren alorrari eta, gurean ere, alfabetatze-euskalduntzeari ere egin dion ekarpena jorratuko dugu. Lehendabizi, Blogak (Hizpide 59, 2005. 61-73 orr.) izan genituen mintzagai; geroago WebQuest eta Altxorraren bila (Hizpide 60, 2005. 56-68 orr.); azkenik, Wikiak (Hizpide 62, 2006. 31-42 orr.) etorri ziren, hurrenez hurren. Sorta hori bukatzeko Web semantiko eta sare sozialak aztertu nahi ditugu oraingoan, hizkuntzen ikas-prozesuetan egunez egun indarra hartzen ari baitira. Horren segidan, beste atal batean, podcasting-ak eta bideocesting-ak aztertuko ditugu. Une honetan duten garrantzia begien bistakoa da. Izan ere, aztiarena egin gabe esan dezakegu bi tresna hauek, luze jo gabe, ezinbesteko bilakatuko direla gure eguneroko jardueretan.

Ikasteko moduen artean bi dira ezagunenak eta orain arte euskara ikasteko erabili direnak: aurrez aurreko eredua, hau da, modu presentzialean ikastea; eta urrunetik ikastea, aurrez aurreko eskola-saioetara joan gabe. Bigarren honi, Internet konexiodun ordenagailu baten bidez egiten bada, online ikaskuntza esaten zaio. Azkenaldi honetan gero eta gehiago zabaltzen ari da hirugarren modu bat, aipatutako bi modu horiek uztartzen dituena: ikaskuntza konbinatua, uztartua edo mistoa izenekoa, blended learning-a, hain zuzen ere