1960. urteen hasieraz gero, prozedura pedagogikoen ugaritasuna nabaritzen da, bai ikasleen kopuruak bai nolakotasunek behartuta gertatu dena, hizkuntzen funtzionamenduaren deskribapenen eta psikologia didaktikoaren aurrerapenek ahalbideturik. Badirudi prozesu honek hiru ardatz nagusi dituela,

Lozanov sendagileak, Bulgariako hiriburuan, Sofian, bere mediku-lanetan ari zelarik, hipnosipean zeuden subjektuetan ohartu zuen hipermnesia subjektiboan oinarritzen da sugestopedia. Egoera berezi honetan, pazienteak iraganeko gertaerak birgogoratzeaz gainera, lehen inoiz kontuan hartu gabeko gertaera eta datuak birsor ditzake, Esan dezake, adibidez, zenbat eskailera-maila igo dituen psikiatraren kontsultara joan denean, nahiz eta ez dituen kontatu; zenbat botoi zeramatzan soinekoan aspaldi ikusitako andre batek ...

«Atalase maila» kontzeptua J. A. van Ek-ek sortua da, unitate metagarrizko sistema europarraren barnean, Europako hizkuntzen irakaskuntzarako gutxieneko maila definitu asmoz. Kontzeptu hori ez zaio berez inongo hizkuntzari bereziki lotzen, edozein hizkuntzarentzat balio baitu.

Linguistika estrukturalista eta psikologia behaviorista sorburutzat hartuz, metodologia indartsua sortu zen. Hiru hamarkadatan zehar nagusi izan da irakaskuntzan, bere forma desberdinetan, teori mailan behintzat; askozaz zailagoa baita ikasgeletan zer pasatu den jakitea.

Bigarren gerra mundialaren ondoren, bigarren hizkuntzen irakaskuntzan gertatu den aldaketarik nabariena komunikazio-joeren indartzearena izan da. Joera hau gero eta gehiago indartu da 1960. urteaz geroztik, metodo audiobisualen abiapuntu metodologikoen oinarrian dagoelarik.

Lan-bilduma baten aurrean gaude, berehalakoan zulo handi bat betetzera datorren liburu mardul baten aurrean, talde didaktikoaren lanaren lekuko eta, bestetik, euskaltegitakoaren adierazle eta garantia.