¿A qué nos referimos cuando hablamos de "usar la lengua para aprenderla"? hitzaldia eman zuen 2010ean Ernesto Martín Perisek. Horretan oinarritua, Bellaterra Journal of Teaching & Learning Language & Literature argitaratu zuten artikulu bat urte berean. 2011n, berriz, HIZPIDE aldizkarian ere argitaratu zen bertsio bat "Ikasleak hizkuntzaren erabiltzaile gisa: ikasgelako praktikak hizkuntzen irakaskuntzan" izenburuaz.

Hona hemen Martin Perisen ideietako batzuk:

• “Hizkuntza erabiliz ikastea” kontzeptuak garapen handia izan du azken urteotan. Hizkuntza eta interakzioa egiteko garrantzitsua ari dira hartzen irakaskuntzaren planteamendu berrietan ezagutzaren garapenaren bitartekari diren heinean.
  
• “Hizkuntzaren erabilera” aipatzen zenean, H2aren erabilera baino ez zen hartzen aintzat, eskolan bestelako hizkuntzak erabiltzea ikaskuntzarako oztopo gisa ulertzen baitzen. Gaur egun, berriz,  ikasleen H1ak edo bestelako komunikazio-hizkuntzek H1 komuna izan ezean ere badute tokirik  H2arekin batera erabilera horretan. 
• Ez da ahaztu behar eskolan zein eskolatik at mintzaira bestelako lengoaiekin (sistema semiotikoekin) batera erabiltzen dela.
  
• “Hizkuntza erabiltzea” eta “hitz egitea” parekatzen zen arren, eskolan H2an egindako komunikazioaren nolakotasuna kontuan izanda osatu egin beharko litzateke ikuspegia, mintzamenaren garrantzia albo batera utzi gabe.
  
• Hizkuntza, elkarreragin sozialerako oinarrizko erreminta izateaz gain, norbanakoaren pentsamendua antolatzeko eta autokontrolatzeko erreminta ere bada, eta “erabilera” / “ezagutza” bereizketak indarra galtzen du H2aren ikaskuntzan. Azken finean, edozein ikaskuntza, H2arena barne, elkarrizketa-modu bat bezala uler daiteke.
  
• Eskolako elkarreginaren kontzeptua eta horrek ikaskuntzarekin duen lotura aldatu egiten du planteamendu berriak, baita H2a ikasteko H1ak edo bestelako komunikazio-hizkuntzek duten tokia ere.
  

• Diskurtso-praktika sozialetan parte hartzea litzateke hizkuntzaren erabilera; beraz, hitz egite edo idazte hutsa ez da soilik parte hartzea.

• Ez da beharrezkoa ikasleek enuntziatuak sortzea H2a erabiltzen ari direla jakiteko.
  

• Erabilera estetikoak badu garrantzirik, transakzionalaz (informazioa ematea) eta pertsonen artekoaz (elkarreragina) gain.
  

• Hizkuntzaren erabilera kritikoari erreparatu behar zaio.
  

• Eskolan hizkuntzaren erabileraren izaera gogoetatsua; zertan jartzen den fokua, esanahian edota forman.

• Izaera multimodala du komunikazioak.

• H2ko ikasleak diskurtso-praktika sozialetan parte hartzeko modu desberdinak daude.

• Ikasleari transferitu beharko lioke prozesuaren kontrola irakasleak.