«Ohiko irakurketa» eta euskararen irakaskuntzan balioko luketela uste duen irakurtzeko teknika batzuk bereizten ditu artikulugileak. Teknika hauen bitartez, izan ere, hasiberriek ere izango bailukete, eta azkar gainera, hizkuntza apurtxo bat menderatzen hasi direlako sentsazioa. Teknika hauen erabilera azaltzen da, irakurleak ikasle bihurtuz eta alor horretako zenbait puntu ukitzen ditu: ariketen nolakoa, era honetako programen osakinak, ekintzen progresioa eta euskara irakasteko horrelako programa bat egiteko prest leudekeen irakasleentzat lanerako plan bat.

Mus-jokoa lehen urratseko ikastaro trinko batean nola aprobetxatu nuen kontatuko dizuet artikulu honen bidez.

Bretoieraren bilakabide historikoa begiz zuzen jotzeak euskaldunontzat garrantzia berezia duela aitortuko nuke. Eta apartekotasun hori zertan oinarritzen den azaldu behar balitz, zera esan liteke. Alegia, Bretainia Frantzian dagoela eta Estatu honetantxe burutu izan dela, nonbait izatekotan, iraultza burgesaren «eredu» garbia. Haiek eta guk, izan ere, Estatuaren garapen historikoaren baitan, iraungipen zorian, Estatu kapitalistari dagokion estadioan aurkitzen baikara, eta, horrenbestez, Estatu mota honen hizkuntz politika zer-nolakoa izan den ikertzea nahitaezko zeregina dugu.

Zutabe 15 alearen aurkezpena

Liburu hau jatorrizko hiztun ez diren haur , gazte edo helduei hizkuntza batetako ikastaroak ematen edo eman nahi dizkietenentzat idatzi da nagusiki. Bere xedea zera da, irakasle hauei irakurketaren egitekoari buruzko erabaki praktikoak hartzen laguntzea.

Hizkuntz ikaskuntzarik antolatuena ikasgelan ematen da. Ikasgelan irakasten dena baliagarria izan daiteke teorian, baina baliagarritasun hau ez da beti praktikara iristen. Askotan hutsune bat dago ikasleek ikasten dutena eta benetan behar duten hizkuntzaren artean. Proiektugintzak hutsune hau bete nahi du.

Liburu honek gaur egun erabiltzen diren zortzi hizkuntz irakats metodo ezagun aurkezten eta azaltzen ditu. Metodo hauetako batzuk denbora luzea daramate gure artean eta hizkuntz irakaskuntza metodoei buruz hitz egin denean aipatuak izan dira. Aipamen guztiotan «metodo» hitza zentzu berean erabiltzen ez denez, lehenengoz hitz hau liburu honetan erabiliko den modua zein den azalduko diogu irakurleari.

Azkeneko 11 urteotan Londoneko Unibertsitateko Hezkuntz lnstitutuan ari da irakaskuntzan beste hizkuntzatako ikasleei ingelesa irakasteko Departamenduan, eta baditu 25 urte ingelesaren metodologiaren ikerketa eta irakaskuntzan. Lehen Madrilen aritu zen, Tailandian gero hiru urtean Hezkuntza Ertainetako eskolan, sei urte Etiopiako Unibertsitatean beren lanean ingelesa beharko zuten ikasleei hizkuntza hori irakasten, eta ondoren lau urte egin zituen Ghanako Unibertsitatean. Bere ustez, bere egintza nagusienetako bat, ikasle etiopiarrei ingelesa irakasten ari zeta, testuliburu bat aurkeztekoan paratu zituen 64 irratiko emanaldiak dira. Artikulu askoren egilea da. Liburu bat argitaratu zuen 1983an, Language learners and their errors, ikasleen erroreak aztertzen dituena. Hauxe da, hain zuzen, elkarrizketa honetan ukitzen den gaia.