"Laneko Euskara" Arloko liburuen nondik-norakoak azaltzea eskatu digute HABEko lagunek. Elhuyar taldean landu ditugun material hauek hasiera batean "Alfabetatze Zientifikoa" eta ondoren, orokorrean, "Laneko Euskara Ikastaroak" izenaz eman ditugun ikastaroetan dute jatorri eta funtsa. Ikastaro horien historia pixka bat egin beharko dugu, beraz, liburu horien ezaugarrien zergatia tajuz azaldu ahal izateko.

ldazten ikastea da alfabetatzearen lanik zailena eta nekezena. Euskaraz idazten ere ikasten du euskalduntzen ari denak. Euskaraz idazten badakiela erakutsi behar du alfabetatzen nahiz euskalduntzen aritu denak, EGA agiria lortuko badu.

Idazten ez da egun batean ikasten: ortografía ikasi, hitzak zuzen idazten ikasi, puntuazio-markak behar bezala erabiltzen ikasi, behar diren izenak eta adjetiboak eta aditzak aukeratzen trebatu, esaldiak egoki osatzen eta taxuz josten gaitu, parrafoak txukun moldatzen eta idazlanak bere osotasunean antolatzen gaitu ...

Baina gehiago ere bada idazten ikastea: azken batean, nork bere idazkera ere lantzea bai baita. Eta zenbat eta aurrerago egin euskalduntzean eta alfabetatzean, orduan eta idazkera lantzeko premia handiagoa. Eta EGA agiriak eskatutako trebetasun-maila lortzeko beharrezko dena, hain zuzen, are beharrezkoagoa gertatzen da ondoren, oinarrizko trebetasun-maila areagotu nahi denean.

Berez zaila dena, ordea, zailago gertatzen da euskaraz. Eta agirikoa da arrazoia: euskal prosa oraindik gordin samarra egotea. Zailtasun honi ere aurre eman beharko dio, hortaz, bere idazkera landu eta hobetu nahi duenak. Euskal prosa gordin samar horrek sortutako zenbait zailtasun dugu abiapuntu honako lan honetan: prosagintzan behin eta berriro aurkitutako bi gorapilo, hain zuzen. Hurrengo bi aleetan saiatuko gara, bi maisu handi lagun, hemen begiz jotako korapiloak askatzen.

lrakasleen prestakuntzarako saioetan anitz dira inputa edo edukiak lantzeko eskura ditugun prozedurak. "Prestakuntzarako jardunbideak" izenpean ZUTABE argitara ematen ari den lantxoen bidez, prozedura zenbaitekin aprobak egiteko egokiera eskaini nahi zaizu.

Bildumako laugarrena da oraingoa.

lrakurketa-klasea komiki-ariketa bihurtzea eta galde-erantzunezko tekniken alternatiba kilikagarria aurkitzea iradokítzen du Kevin Smithek, Ingalaterran, ltalian eta Grezian irakasle izan denak.

Artikulu honen izenburuak nolabaiteko eszeptizismoa adieraz lezake, bigarren hizkuntzaren eskurapenari buruzko ikerketen aurkikuntzak ikasgelako irakaslanean aplikatzeko posibilitateaz. Ni konbentziturik nago bigarren hizkuntzaren ikerketak epe luzera zeresan handia duela irakaslanean. Halere, nire ustez, momentu honetan ekarpen hori ez da hainbeste syllabusaren edukiaren edo irakasmetodo espezifikoen garapenaren alorrekoa; irakasleek berek eta beren ikasleek lar dezaketenarekíko duten itxaropenaren garapenean du zeresana.

Honela, bada, nire izenburuak bi motako "itxaropenak" lantzen ditu: (1) irakasle nahiz ikertzaileen itxaropenak, bigarren hizkuntzaren eskurapenaren ikerketen aurkikuntzek izango dituztela inplikazioak "zer" irakatsi eta "nola" irakatsi jakiteko; (2) irakasleen itxaropenak beren buruekiko eta beren hizkuntz ikasleekiko.

Artikulu honetan bigarren hizkuntzaren eskurapenaz nolako ikerketa egin izan den eta egiten ari den berrikusiko dut labur-labur. Gero, orain arteko ikerketatik atera litezkeen generalizazioak -nire ustez, onarpen zabalena dutenak- laburbilduko ditut. Azkenik, nire ustez, generalizazio hauek bigarren hizkuntzaren irakaskuntzari aplikatzeko egokiak diren bideak aztertuko ditut.

Kezka haundia dut "funtzioen lanketa", goiko urratsetan batez ere. Orain arteko programazioetan ez zen inolako funtziorik aipatu ere egiten, baina honezkero erabat baliagarri direla jakin dut. Kontua da nota txertatu funtzíoak gure programazioetan, zein funtzio aukeratu eta beste mila kontu, erantzuteko zinez zaílak dírenak

Lan honek gazteleraz "Coloca 4" izenez argitaratuta dagoen jokoa euskarazko klaseetan zelan erabil daitekeen azaltzen du. Helburua: eduki zehatz batzuk barneratzen laguntzea.

Azken urte hauetan euskaltegietan eta euskararen irakaskuntzan arazo larri batekin egin dugu topo. Eta arazo horren izena "Mintzamena" da. Askotan zaila da problema benetan zein den jakitea, baina jakin badakigu atal horretan ez dugula nahi besteko zuzentasunez asmatzen. Ikasleek euskaraz hitz egin dezaten, aspaldidanik teknika bat erabili izan dugu: itsulapikoajarri gelan eta erdaraz hitz egiten zuenak duro bat bota behar zuen. Honekin zera lortu nahi zen: erdaraz hitz egiteko joera gutxitzea eta euskaraz hitz egitekoa indartzea. Baina zigorra erabiliz bakarrik ez dugu nahi dugun ondorioa lortzen, zigorrak beti indartze positiboarekin lotuta joan behar baitu. Zigorra bakarrik erabiliz, ez dugu ondorio negatiboak besterik lortzen.