Euskararen arloan bada sail bat nahiko gutxi jorratua dagoena: eguneroko hizketa eta harremanetan erabiltzen diren kortesiazko esaera eta formulak, alegia. Euskaraz barra-barra erabili izan dira eta oraindik ere erabiltzen dira, baina hor daude inor gutxik jaramon egiten dielarik.

Joan den uztailean Lakuntza Ikastetxeak ingeleseko irakasleentzako metodologi ikastaroa antolatu zuen Donostian. Guk ehun ordutako ikastaro hau egin genuen, ingeles irakaskuntzan erabiltzen den zenbait teknika euskararen irakaskuntzan aplika daitekeen ikusteko.

HABEk hasieratik gogor jokatu zuen ikastaro intentsiboen alde. Bost hilabetekoak eta egunero sei ordukoak (bost ordu errealekoak) jarri genituen martxan. Zein arrazoi zeuden hain gogor jokatzeko? Kontuan izan behar da ordura arte ez zegoela, hemen behintzat, horrelako esperientziarik.

Euskal Herria berreuskalduntzeko premia hain latza izanik, ezin ibil gaitezke euskara ikasteko prozesua etengabe luzatuz. Laburtu egin behar zen prozesu hori: zenbat eta intentsiboagoak izan ikastaroak hainbat eta azkarrago ikasten da.

Pilotajea planteatzen denean, honen barruan dautzan alderdi guztiekin (ordutegiaren trinkotasuna, tutoretza, espezializazio-sistemak, programazioaren erritmoa, metodologia, material sorketa, mailakatze egokia, talde lana, taldeen birmoldaketak, ebaluaketa eta azterketak ... ), horretarako zentro bat egin beharra derrigorrezkoa da.

«Nire iritziz, metodo hau erabiltzeko, ahalmen kognostiziboa nahiko garaturik izan behar du pertsonak, hau da, gutxienez 13-14 urte, eta gaztelerarekiko konparazioan taxuturik dagoenez, erreferentzi hizkuntza honen ezagupen gramatikal oinarrizkoa behar du.»

Azkenaldi honetan, hizkuntz ikasketaren prozesua ikaslearen ikuspuntutik aztertzeko interes berria azaldu da. Ikasleek hizkuntza bat ikasterakoan egiten dutenari adi begiraturik, hobeto uler dezakegu bigarren hizkuntza ikasi eta irakasteko zenbait bide berri badela. Nire ikerketa hitz egin, entzun, irakurri eta idazteko trebetasunei dagozkien azterketen bidetik zuzendu da. Hala ere, txosten labur honetan hitz egiteko trebetasunaz soilik mintzatuko naiz.

Adinekoen euskalduntze-alfabetatzerako eta barne-ikastaro moduan, Euskaltegia eraikitzeko eta antolatzeko erabakia hartua du HABEk Goierriko Euskal Eskolarekin (G.E.E.) akordioa eginez. Erabaki horren hartzea atzeratzen ari zela eta, G.E.E. honetako batzorde batek, Lazkaoko alkatearekin batera, bisita egin zion Labaieni,Kultur Saileko orduko kontseilariari, 1982ko uztailean.

Jakina denez, metodo gehienek berdintsu tratatu izan dute behe eta goi-mailako ikaslea edota behintzat metodologia berdina ezarri izan zaie biei. Ikaslea hasiera-hasieratik gure eskutan izan bada, errazago gerta dakiguke eskolen antolatzea, baina bata ikastaro trinko batetatik badatorkigu, bestea urtetan gaueskolan aritua bada, bestea bere hizkuntza ahaztu duen euskalduna bada eta bestea nik ez dakit zer baldin bada, nola antola klase hori? Nork eta zein materialez taxutu hamabost ikasleko klase hori?