Lehen begirada batetan badirudi ausartegia dela, baita arroxkokeria ere, oraindik benetan merkatuan salgai ez dagoen material pedagogiko baten zenbait karakteristika adierazi nahi izatea. Gertuxeagotik begiratuz gero, ordea, horretan inolako ausardiarik ez dago. Izan ere, hizkuntz irakaskuntzak erakusten duenez, material didaktikoa azpian dautzan joera teoriko handi batzuen atzetik etortzen da beti: metodoek ez diete aurrea hartzen, baizik eta jarraitu egiten diete pentsamendu teorikoaren korronteei, eta nolabaiteko atzerapena nabarmenduz gainera.

Programazioa edukien arabera burutu da. HABEko programazioa izan dugu eredu. Edukietan ardatz izan diren puntuak honako hauek ditugu: aditza, egiturak eta deklinabidea.

HABEk, Euskal Herriko Lurralde Autonomoko helduen euskal­duntzerako programazio ofizial berri hau eratzerakoan, euskararen irakaskuntzan eginiko lana biltzea izan du gogoan eta eginkizun dagoena bideratzea helburu. Honenbestez, irakasle, euskal eskola eta euskaltegi bakoitzaren esku geratzen da, orientabide ofizialak gidari dituela, eguneroko zeregina tokian tokiko baldintzapenei egokitzea. Izan ere, programa ez da ez metodoa, ez testuliburua; zerbait izatekotan, mugarriak jarri eta minimoak markatzen dituen bide-gidaria da.

Linguistikak hizkuntzari buruz sorturiko teoriak eta hizkuntza desberdinez eskaintzen dituen zehaztapenak eginkizun praktikoetara ekartzea, hauetarako egokitzea eta, izenak berak nahiko argi dioenez, hauei aplikatzea dagokio hizkuntzalaritza aplikatuari. Honen xedea praktikoa da, ez teorikoa. Hizkuntz aplikazioen eremuak asko dira: itzulpen teknikak, komunikabideen ingeniaritza, literatur kritika,  hizketa-akatsen sendabideak, etab.

Lan-bilduma baten aurrean gaude, berehalakoan zulo handi bat betetzera datorren liburu mardul baten aurrean, talde didaktikoaren lanaren lekuko eta, bestetik, euskaltegitakoaren adierazle eta garantia.