Competencia metodológica para la enseñanza y el aprendizaje ikastaroa. Miramar 2016

Izenburuko galderari erantzun nahian —alegia, hizkuntzak ikasi ala norbereganatzen diren—, hainbat adituren ekarpenak azaltzen ditu Diaz Maggiolik emanaldi honetan: Chomsky, Krashen, Cook, Selinker… Aditzera ematen duenez, Bigarren Hizkuntzen Ikerketa eremuan gehiago dira usteak eta espekulazioak, ziurtasunak baino. Hala eta guztiz ere, eremu interesgarria omen da irakasleentzat bi arrazoi nagusirengatik: a) praktikak gauzatzeko oinarri teoriko bat eskaintzen duelako eta b) eztabaida-eremu bilakatzen delako, H2a eskuratzeko modurik egokiena zein litzatekeen erabakitzerakoan.

Krashen-ek Monitore-eredua proposatzen du H2aren jabetza-prozesuak ulertu ahal izateko, bost hipotesi nagusitan ardaztua:

1. Norbereganatzearen eta ikastearen arteko bereizkuntza. Lehena oharkabeko prozesua da, eta bigarrena prozesu kognitiboa, eta, ondorioz, jakinaren gainekoa.
2. Monitorea. Adierazpena doitzeko, erregela gramatikalen ezagutza esplizitua baliatzen du ikasleak.
3. Hurbilbide naturala. Hizkuntzaren ordena naturalari jarraituz norbereganatzen dira egiturak, zein ordenatan ikasi izan diren zerikusirik izan gabe.
4. Inputa. Norbereganatzea etorriko da ikaslearen gaitasun-mailatik zertxobait areago dauden inputen eraginpean baldin badago subjektua: i+1; hain zuzen, ordena naturalean hurrengoak direnak egingo ditu bere.
5. Iragazki afektiboa. Ikaslea gustura eta seguru aurkitzen den testuinguruetan emango da hizkuntzaren jabekuntza, antsietarik jasaten ez duen egoeretan.

Krashen-en hipotesietatik abiaturik, lau uste nagusi ondorioztatzen ditu Cook-ek, eta horietako bakoitzari kontrako argudioa eransten dio, haren hipotesiak ikas-aukeren kontra ageri baitira. Horrela,

Tarteko hizkuntza kontzeptua sortu zuen Selinker-ek eta erroreei buruzko ikuspegi berri bat osatu: hizkuntzaren eskurapenera iristeko ezinbesteko urratsa da errorea, eta, bide horretan, ikasleak aurrera daraman prozesuaren adierazle.

Ikuspegia osatzear, Bigarren Hizkuntzen Ikerketaren eremuan eta maila teorikoan nagusitzen diren hiru joerak laburbiltzen ditu  hizlariak:

• Konduktismoa: Ohitura onak osatzea da ikaskuntza, eta, ondorioz, saihestekoak dira akatsak, ohitura txarrak baitira.
• Innatismoa: Giza gaitasun kognitiboa da hizketa, genetikoki jasotakoa. Norberak bideratu beharreko erregelen aurkikuntzan datza ikaskuntza, zeinak gerora automatikoki aplikatuko diren.
• Elkarrekintza: Input ulergarrien bidez iristen da pertsona hizkuntza bat menderatzera.

Amaitzeko Ellis-en aipamen bat dakar:

Los investigadores en la adquisición de segundas lenguas no han logrado un consenso sobre las formas en las cuales la enseñanza puede facilitar el aprendizaje de lenguas… Sin embargo, si la Investigación de Segundas Lenguas puede ofrecer algún tipo de guía a los docentes, hay una necesidad de dar consejos siempre y cuando estos se den con el espíritu que Stenhouse (1975) denomina “especificaciones provisorias.”

Eta adierazten du pragmatismo informatuak izan behar duela irakaslearen egunerokoaren oinarri, besteak beste, ikerketek galdera gehiago azaleratu dituztelako, erantzunak baino.

HABE liburutegian