"¿Se puede olvidar uno de su lengua materna" sarrera idatzi du Mamen Horno Chéliz-ek.
Interesgarria.
Kaixo:
https://www.euskadi.eus/r61-appadmeu/es/t59auUdaWar/R1?locale=es estekan ikusiko duzue gai hori landu duela IVAPeko Administrazioa euskaraz aldizkarian, aurtengo urriko alean Mikel Santesteban Insaustik, Ikertzaile Doktore Egonkorrak, eta Frantzian adopzioan hartutako ume korearrekin egindako ikerketa aipatzen da, edo zer gertatu zaien bere ama-hizkuntzarekin ERASMUS programan parte hartutako Alemaniako zenbait gazteri. Hizkuntzaren erabilerari edo ez-erabilerari lotzen zaio H1aren kamustea edo ahaztea. Garai batean, HABEk urtero ateratzen zuen egutegian "Dabilen euskarak sitsik ez" esaldia ageri zen. Ba, hori.
Bidenabar adierazi, aipatutako urriko ale horretan badela beste artikulu labur bat, datuak batez ere, euskararen familia bidezko transmisioa. Dena den, niri bihotz-zimikoa Amaia Zubiriaren elkarrizketak eragin dit. Ama-hizkuntza gorde nahi ote dugu gure ama-hizkuntzan abesten duen zenbait jende baztertuta? Mariano Ferrer kazetariarekin gertatu zitzaionaren antzekoa ikusi nuen nik neuk beste herri batean, herriko festetan, San Bartolometan. Hurrengo urtean kantariaren ordez gastronomia izan omen zen festa-antolatzaileen proposamena, eta plaza jendez lepo! Hori ere euskal kultura omen da!