Hainbat eratara ikusi da feedback zuzentzailea H2ren irakaskuntzaren historian. Hizkuntz irakaskuntza komunikatiboaren muturreko ikuspegian, zeina komunikaziora bideratutako ikasgela batzuetan nagusitu baita, ikasleak ikas dezake soilik ikaskidearekin duen elkarreraginaren bidez. Forman oinarrituta irakastea ez da ontzat hartzen. Ondorioz, feedback zuzentzaileak estatus baxua dauka ikasgelako  prozesuetan.

Lan honetan aztertuko dut hizkuntz irakaskuntza komunikatiboaren, eta, forman oinarritutako irakaskuntza eta akatsen zuzenketa baztertzearen arteko “ekuazioa”. H2ren ikaskuntzan feedback  zuzentzaileak duen rolari dagokionez, trebetasun kognitiboak eskuratzeko ikuspegia aurkeztuz, argudiatzen dut hizkuntz irakaskuntza komunikatiboan, feedback zuzentzailea baliabide ona dela H2ren ezagutza errazteko eta erabilera bultzatzeko. Jorratuko ditut ikasgelan benetan gertatzen den feedback zuzentzailearekin lotutako gaiak, hala nola irakaskuntzaren eta ikaskuntzaren arteko uztardura, irakaslearen egokitzapena eta outputaren hobekuntza. Hainbat ohartarazpen pedagogiko ere egingo ditut, H2ko irakasleon kezka praktiko nagusia diren bi gairi buruz: nola areagotu feedback zuzentzailearen eraginkortasuna ikasgelan eta nola integratu feedback zuzentzailea hizkuntza komunikatiboan ikaskuntza hobetzeko.