Bigarren hizkuntzen didaktikaren berrikuntza mapatzea dute helburu dute egileek artikulu honetan, alegia, eremu hori nolabait irudikatu eta osagai desberdinak bertan kokatzea irakasle zein ikertzaileek errazago esploratu ahal izan dezaten. Izan ere, teknologien hedapenak eta erabilerak, zientzia kognitiboen nahiz ikaskuntzari buruzko teorien ekarpenekin batera, badute eraginik hizkuntzen ikas-irakaskuntzan. Hala, hezkuntza berritzeko nodo nagusietako batzuk aurkezten dituzte (esaterako nonahiko ikaskuntza, jardun bikoa, sarekoa, transmedia edota gamifikazioa) eta horietako bi edo gehiago elkartzen dituzten hiru ertz lantzen: truke birtuala edo telelankidetza, ikasgela iraulia (edo flipped classroom) eta norberaren ikas-alorra (NIA edo PLE). Bukatzeko, hiru ikerketa-lerro zertzelatzen dituzte, berrikuntza, irakaskuntza-praktika eta bigarren hizkuntzen ikaskuntza landutako ikuspegiaren arabera aztertzen segitzeko.

https://doi.org/10.54512/GJRX2628

Azpititulatutako telesailak ikustean edo kanta ezagunen hitzak atzerriko hizkuntza batean ikastean gertatzen den bezala, hedabideek errealitate eleaniztun globalak adierazten dituzte. Dena den, ez dago beti argi irakasleek nola probestu ditzaketen ikasleen hizkuntza-aniztasunaren esperientzia horiek atzerriko hizkuntzako ikasgelan. Itzulpengintza irakasteko orduan ikuspegi eleaniztun bat txertatzea baliagarria izan daiteke ikasleei erakusteko itzulpengintzako arazo bat nola ebatz daitekeen hainbat hizkuntzatan. Horrek hizkuntza-aniztasunaz kontzientzia hartzen laguntzen du, eta gaitasun eleaniztunak sustatzen ditu, ikasleek hizkuntzen arteko antzekotasunak eta desberdintasunak identifikatu behar baitituzte, eta hizkuntzen eta kulturen arteko loturak egin. Artikulu honetan, ikas-unitate bat aurkeztuko dut, auto-hausnarketa eta Ikus-Entzunezko Itzulpen Eleaniztuna (IEIE) lantzeko jarduerez osatua, eta hizkuntza-aniztasuna atzerriko hizkuntzako curriculumean txertatzeko eta irakasleak trebatzeko erabil daitekeena. Horrelako programa batek hizkuntza-aniztasunarekiko eta eleaniztasunarekiko kontzientzia garatzeko zenbait modu eskaintzen dizkie irakasleei, eta irakasleak eta ikasleak beren erosotasun-gunetik harago joatera bultzatzen ditu, testuen itzulpen eleaniztunak jorratzen dituztenean.

https://doi.org/10.54512/TSSW3262

Artikulu honetan, hizkuntzak irakasteko eta ikasketa-prozesuei heltzeko ibilbide-mapa bat aurkeztuko da, ikasleen arteko komunikazioa zein elkarlaneko ikaskuntza aktiboa sustatzen duten hezkuntza-esperientzia berritzaileetatik abiaturik. Hori horrela, "berrikuntza" kontzeptua aztertuko da hasteko eta behin, hezkuntza-eremuan dituen inplikazioak kontuan hartuz. Ondoren, ikasgelako esperientzia berritzaileen diseinuan inplikatutako trebetasunak eta jarrerak nabarmenduko dira. Halaber, ikaskuntza esanguratsurako gako batzuk iradokiko dira, baita hizkuntzak irakasteko eta ikasteko hainbat jardunbide egoki ere. Testua amaitzeko, praktika bat ebaluatzeko moduari buruzko gogoeta egingo da, benetan berritzailea ote den egiaztatzeko.

https://doi.org/10.54512/QZNP4176

Gure gizartean, gero eta leku handiagoa ari dira hartzen irudia zein teknologien eta sare sozialen erabilera demokratizatua. Halako gizartean, bada, bideoa ezinbesteko elementu bihurtu da hizkuntzen irakaskuntzan, eta oso eraginkorra eta motibatzailea gerta daiteke, planteamendu didaktiko sendoekin erabilita. Azpititulazioak eta bikoizketak —ikus-entzunezko itzulpenaren mundutik datoz modalitateok— hamar urtetik gora daramate bigarren hizkuntzen irakaskuntzari buruzko ikerketa didaktikoan, eta ikaslea jartzen dute ikaskuntzaren erdigunean, hura baita aktore nagusia. Lan honetan, modalitate horien egoera teorikoaren sarrera labur bat egingo da, eta hizkuntzen irakaskuntzarako eskuragai eta erabilgarri izan daitezkeen proposamen didaktikoen zenbait adibide emango dira.

https://doi.org/10.54512/JPOL5814

Lan honen helburua ikasmaila ezberdinetako ikasleek euren parekoen ahozko komuni-kazio-jarduna eta -estrategiak nola ebaluatzen dituzten aztertzea da. Horretarako, bi tresna ezberdin erabili ditugu: bata, bideo-etiketa bidezko behaketa (Video Enhancing Observation, VEO tresnarekin) eta, bestea, errubrika digitala. Aztertu ditugun ikasle-taldeak bi hauek dira: Derrigorrezko Bigarren Hezkuntzako ikasle-taldea eta unibertsi-tateko ikasle-taldea. Ondoren, bi tresnen erabilerarekin lortu diren emaitzen inguruko hausnarketa egin da, horretarako ikasleei inkesta bidez galdetuta. Bukatzeko, ikasleen esperientzia oinarri hartuta, horien parte-hartzea deskribatu da eta, komunikazioko ar-loari erreparatuz gero, arreta handiena non jarri duten aipatu: errubrika bidez egindako ebaluazioan ala bideoan oinarritutakoan. Emaitzen arabera bai unibertsitateko ikasleek bai DBHko ikasleek uste dute egokiagoa dela bideo-etiketa bidezko behaketa, ahozko jarduna hobetzeko eta horri buruzko atzeraelikadura emateko.

https://doi.org/10.54512/LALI2532