Mugak gainditzea beti izan da gizakiarentzako erronka. Zerbait gauzatu orduko hurrengo urratsa nola egin aztertzen hasten gara, gauden egoeratik pixka bat harago nola joan, alegia. Bizitzako arlo guztietan gertatzen da hori eta, jakina, hizkuntzen ikas/irakaskuntzan ere bai. Bada esaera txinatar bat

zera dioena: “Bidaiarik luzeena egiteko ere beti lehenengo urrats bat egin behar da”. Eta horixe da artikulu honen xedea, hizkuntzen ikas/irakaskuntzan, ohiko jardueratik harago urrats xume baten berri ematea.

Gero eta gehiago dira Euskal Herritik kanpo bizi eta euskara ikasten ari direnak. Horietako askok eta askok arbaso euskaldunak dituzte, beste zenbaitek ez, ordea. Argentinan, Txilen, Mexikon, Australian... ari dira ikasten euskal etxeetan nahiz unibertsitateetan. Ez da erraza hizkuntza ikastea batere edo oso gune murritzetan baizik erabiltzen ez den lurraldeetan. Alabaina, adore handiz eta kementsu dihardute. Une honetan ea bi mila ikasle dira HABErekin era bateko zein besteko lotura duten erakundeetan ikasten ari direnak. Eta gora doa kopuru hori. Artikulu hau ikasie horiei jarraipena gertutik egiten ari zaien teknikariaren eskutik datorkigu. Aukera ezin hobea, beraz, zertan eta nola ari diren jakiteko.

“Zoazen lekura zoazela ere harri koskor bati ostikada bat ematen badiozu euskaldun bat aterako zaizu”. Horra hor askotan entzun dugun esaldia. Eta horrela esanda gehiegizkoa badirudi ere ez dago egiatik hain urruti. Izan ere, lurralde askotan aurki dezakegu euskaldun jendea. Bestela, ez dago mundu osoko euskal etxeen kokapenari begiratu besterik: Hego Ameriketan, Ipar Ameriketan, Europan eta Australian.