Liburu honen helburua da hizkuntza arrotzen ikaskuntzan hiztegiak duen lekuaz gogoetak egitea. Izan ere, gai hori luzaroan zalantzarik gabeko eta bistakoa (bistakoa zelako zalantzarik gabeko) izan bada ere, berriro aztertu beharrekoa da. Joanak dira, hizkuntzalaritzan, “hitz bat hitz bat besterik ez da” xalo-xalo esan zitekeen garaiak, eta hizkuntza ez da jada egitura sintaktiko edo fonologiko huts bat. Garai hartan, hizkuntza arrotzen didaktikan, hitza bigarren mailaratua zegoen; irakasle-ikasleak konturatu dira, ordea, berriro ere, hizkuntzaz benetan baliatzeko, hiztegi-ezagutza zabalak behar direla.

Itxuraz, liburu honen tituluan ageri diren bi terminoek, gaitasuna eta afektibitatea, elkarren antonimo ematen dute sinonimo baino gehiago. Alabaina, termino hauek zehatz eta mehatz mugatzen hastean, nekez saihesten den gurpil eroarekin egiten da topo: afektibitatea nolerebait gaitasun bezala deskribatzen dute eta gaitasunen artean zorionerakoa ere aurkitzen da. Bestalde, definizio horien artean saihestezina da joera hitza ere. Bi esanahiko hitza, hitz zalantzazkoa, nahi den bezala. Joera hitzak gogorarazten digu ezagumenari dagokiona, gaitasuna terminoz adierazten dena, eta afektibitatea (emozioak eta hunkipenak bere barnean hartzen dituena) ez daudela nahitaez elkarren aurka, aitzitik eta elkarrekin lotura sakonak dituztela.