Hizpide 67 alearen aurzkezpena

Hezkuntzaren teorian gertatu den paradigma-aldaketak ezinbestean izan du bere isla ebaluazioa ulertzeko moduan. Izan ere, i(ra)kas-prozesua nolakoa, halakoa izango baita ebaluazioa. Atzean gelditu dira irakaskuntza ezagutza-transmisio hutsera mugatzen zireneko garaiak; gaur egun denok aitortzen dugu hizkuntzaren sistema gramatikala ezagutzea ez dela nahikoa ikasle batek hizkuntza erabiltzen dakiela esateko. Ikuspegi estrukturalistei ikuspegi komunikatibo, eklektiko eta konstruktibistek gailendu zitzaizkien. Irakasteak eta ikasteak zentzu berria hartu eta prozesua erabat aldatu zen. Prozesu horretan, ikaslea bihurtuko da ardatz, bera izango da bere ikastearen lehen egile eta erantzule. Eta irakaslea tresna lagungarria izango du prozesua horretan.

Ikasteko moduen artean bi dira ezagunenak eta orain arte euskara ikasteko erabili direnak: aurrez aurreko eredua, hau da, modu presentzialean ikastea; eta urrunetik ikastea, aurrez aurreko eskola-saioetara joan gabe. Bigarren honi, Internet konexiodun ordenagailu baten bidez egiten bada, online ikaskuntza esaten zaio. Azkenaldi honetan gero eta gehiago zabaltzen ari da hirugarren modu bat, aipatutako bi modu horiek uztartzen dituena: ikaskuntza konbinatua, uztartua edo mistoa izenekoa, blended learning-a, hain zuzen ere

Lehendik ere plazaratuak ditugu, aldizkari honetan, testu-motei buruzko zenbait lan: 'Testu-motak" (Adam, 1996), "Tipologia egin nahian" (Beaute, 1996), 'Testu-motak: sekuentzia eta hizkuntz ekintza" (Esnal, 2003), "Preskripzioa: oinarrizko hizkuntz ekintza" (Esnal, 2004) eta 'Testu-motak" (Elosegi; Esnal, 2004: 55-66).

Orain, berriro ere dakargu gaia orrialde hauetara, euskarari eta euskararen irakaskuntzari aplikatu izanak emandako bermean oinarrituta. Baina egilea ez da mugatzen orain artekoa biltzera eta eguneratzera. Sintesi berria ere aurkezten du, testu-motei izen berria -eraberritua- ipintzeraino: sekuentzia. Geroak -jardun didaktikoak- probatu eta frogatuko du -frogatzen ari da- zer neurritan den baliagarria eta eragilea.

Artikulu honetan, jarraipena eman nahi diogu aspaldian hasitako bideari. Bertan Internetek hizkuntz irakaskuntzaren alorrari eta, gurean ere, alfabetatze-euskalduntzeari ere egin dion ekarpena jorratuko dugu. Lehendabizi, Blogak (Hizpide 59, 2005. 61-73 orr.) izan genituen mintzagai; geroago WebQuest eta Altxorraren bila (Hizpide 60, 2005. 56-68 orr.); azkenik, Wikiak (Hizpide 62, 2006. 31-42 orr.) etorri ziren, hurrenez hurren. Sorta hori bukatzeko Web semantiko eta sare sozialak aztertu nahi ditugu oraingoan, hizkuntzen ikas-prozesuetan egunez egun indarra hartzen ari baitira. Horren segidan, beste atal batean, podcasting-ak eta bideocesting-ak aztertuko ditugu. Une honetan duten garrantzia begien bistakoa da. Izan ere, aztiarena egin gabe esan dezakegu bi tresna hauek, luze jo gabe, ezinbesteko bilakatuko direla gure eguneroko jardueretan.

Egundoko garapena izan dute Informazio eta Komunikaziorako Teknologiek (IKT) azken bi hamarkadetan eta zabalduz doakigu horien eragina gizartearen geruza guztietan. Teknologiaz ari garela, historiak frogatu egin izan du horietako bat gizarteratu izan den bakoitzean, eta bere lekua egin, mugimendu garrantzitsuak eragin izan dituela, izan politikoak, izan sozialak, izan kulturalak izan hezkuntza arlokoak.

Eta maila horretara ekarri beharrean gaude, hain zuzen, IKTek gizartean sortarazi duten talka. Izan ere, horien eragina ez da teknologiara mugatu, lan egiteko modura; bete-betean harrapatu baitute gizartea-eta eragin horren baitan.