Hizpide 69 alearen aurkezpena

Artikulu honetan, Hizkuntzen Portfolio Europarra hizkuntzak ikasteko kontzientzia eta autonomia garatzeko tresna gisa aurkeztuko dugu, ikas-prozesua ebaluatzeko eta bideratzeko lagungarria dena eta eleaniztasuna eta kultur aniztasuna bultzatzeko asmoz egina. Portfolioaren zer-nolakoak aldizkari honen 67. alean plazaratu ziren “Portafolioa beste tresna bati kasle eta irakasleen esku” izenburu pean.

Lan hau aurreko haren segida gisa har daiteke. Ondorengo lerroetan, adierazitakoak ikas-irakas jardunean gertatzen diren ala ez ikusiko dugu eta, era berean, ikasleek eta irakasleak esperientziaren eta HPEren gainean egiten duten balorazioa jasoko.

Azken aldian izan dira zenbait autore euskararen kalitatea mintzagai dutenak (Ibon Sarasola Euskara batuaren ajeak liburuan, Juan Garzia Joskera Lantegi, Amonarriz eta Egaña, Euskararen kalitatea, Zubimendi eta Esnal, Idazkera-liburua, Larringan eta Idiazabal, Ikastaria 13). Eta gehienak ahozko jardunaren inguruan aritzen badira ere, euskara-ikasleen idatzizko testuetan ere badira hutsuneak, zailak sarritan antzematen, baina erakusten dutenak gabezia hizkuntzaren erabileran.

Artikulu honetan hitz segiden maiztasunak aztertuz egin dugun lehenengo lan xume bat deskribatuko dugu. Hasieran ikasleen testuetan puntuazio ikurren arteko hitz bateko, biko edo hiru hitzeko segidak aztertu genituen, eta gero ikasleen testuekin lortutako emaitzak erreferentziazko corpus batekin lortutakoekin alderatu ditugu.

Duela bi urte inguru, “Espezialitate-hizkeren eta terminologiaren II. jardunaldietan” aurkeztu nuen jada gai honi buruzko komunikazio bat (Ik. Ezeiza, 2007-a). Harako hartan gainbegiratu bat eman nahi izan nion espezialitate-hizkeren didaktikak azken urteotan egindako ibilbideari.

Berrikuspen hartan saiatu nintzen azaltzen zein irizpide linguistiko, psikolinguistiko eta metodologikok ematen dioten funtsa azken urteotan espezialitate-hizkeren irakaskuntzan indarra hartuz joan den eredu didaktikoari. Ideia eta proposamen horiek oso lausoak ziruditen orain oso gutxira arte; alabaina, gorputz didaktiko sendoa josi dute Europako unibertsitate-eremuan. Hori dela eta, egokia iruditu zait gaiari berriro heldu eta beste astindu bat ematea artikulu honetan. Oraingoan, goi-mailako unibertsitateko ikasketen marko berriak ezartzen duen testuinguruan egingo dut espezialitate-hizkeren didaktikaren azterketa.

Hitzetik hortzera dabilkigu Gaitasun Komunikatiboa terminoa glotodidaktikaren arloan. Ia inork ez du zalantzan jartzen lortu nahi dugun xede gisa. Zailtasunak, ordea, terminoa praxira ekartzerakoan sortzen zaizkigu. “Gaitasun komunikatiboa eta hizkuntzen arteko elkar eragina EAEko hezkuntza eleanitzean” (Goikoetxea, 2006) izeneko doktore-tesian oinarritutako artikulua da honako hau. Tesi horretan gure hezkuntza sistemako gaztetxoen gaitasun komunikatiboa eta euskara, gaztelaniaren eta ingelesaren arteko elkarreraginaren nondik norakoa aztertzen dira.