Didaktika

Begi bistan dago hizkuntza bat ikasteko, beste edozein arlotan gertatzen den bezala, ENTZUN-ERANTZUN arloarekin batera MAKROHIZKUNTZAREN erabilera dela helburu nagusia. (Makro hizkuntza = bizitzako hainbat egoeratan hizkuntza normalki erabiltzeko trebetasuna), MIKROHIZKUNTZAREN erabilera (hizkuntza baten elementuen eta beraien konbinaketa posibleen ikasketa) helburu horretarako medioa besterik ez da.

1960. urteen hasieraz gero, prozedura pedagogikoen ugaritasuna nabaritzen da, bai ikasleen kopuruak bai nolakotasunek behartuta gertatu dena, hizkuntzen funtzionamenduaren deskribapenen eta psikologia didaktikoaren aurrerapenek ahalbideturik. Badirudi prozesu honek hiru ardatz nagusi dituela,

Lozanov sendagileak, Bulgariako hiriburuan, Sofian, bere mediku-lanetan ari zelarik, hipnosipean zeuden subjektuetan ohartu zuen hipermnesia subjektiboan oinarritzen da sugestopedia. Egoera berezi honetan, pazienteak iraganeko gertaerak birgogoratzeaz gainera, lehen inoiz kontuan hartu gabeko gertaera eta datuak birsor ditzake, Esan dezake, adibidez, zenbat eskailera-maila igo dituen psikiatraren kontsultara joan denean, nahiz eta ez dituen kontatu; zenbat botoi zeramatzan soinekoan aspaldi ikusitako andre batek ...

«Atalase maila» kontzeptua J. A. van Ek-ek sortua da, unitate metagarrizko sistema europarraren barnean, Europako hizkuntzen irakaskuntzarako gutxieneko maila definitu asmoz. Kontzeptu hori ez zaio berez inongo hizkuntzari bereziki lotzen, edozein hizkuntzarentzat balio baitu.

Bigarren gerra mundialaren ondoren, bigarren hizkuntzen irakaskuntzan gertatu den aldaketarik nabariena komunikazio-joeren indartzearena izan da. Joera hau gero eta gehiago indartu da 1960. urteaz geroztik, metodo audiobisualen abiapuntu metodologikoen oinarrian dagoelarik.

Linguistika estrukturalista eta psikologia behaviorista sorburutzat hartuz, metodologia indartsua sortu zen. Hiru hamarkadatan zehar nagusi izan da irakaskuntzan, bere forma desberdinetan, teori mailan behintzat; askozaz zailagoa baita ikasgeletan zer pasatu den jakitea.

Metodo honen helburua gaur egungo euskara-ikasleei ulertaraztea da eta, bide beretik, euskaraz hitz egiten irakastea. Metodo osoa xede hau lortzeko gorpuzten da, programazio baten inguruan.

Hitzaren lorpen-prozesua argituerazi egin du S.G.A.V. sistemak. Izan ere, entzute, keinugintza, afektibitate eta hitza sortzearen arteko loturak estuak direla azaldu baitu. Honela bada, esan daiteke S.G.A.V. metodoak irakasten duena ez dela hizkuntza, egitura den neurrietan bakarrik, baizik eta hizkuntzako egiturei dagokien gorpuzkera ere bai. Gorputzak ere badu zeregina komunikazioan. Hauxe da gaitasun baten lorpenean lehenengo pausoa: imitazio-erreprodukzio-aldia.