Bidaide

Hiztunen bizitzan zehar jarrera linguistikoetan ematen diren aldeketei deritze "muda linguistiko". Sarrera honetan, gai horren inguruan azken boladan argitaratu diren hiru dokumentu aipatuko ditugu. Bitan, euskara-hiztunak aztertu dira; hirugarrena, berriz, euskaraz idatzita dago.

Ameriketako Estatu Batuetan bizi direnen artean euskararen transmisioa aztertu zuen Lis Ruiz de Erentxunek masterreko ikasketak burutzeko. UNEDen aurkeztu zuen 2017ko udaberrian eta eskura dago lan osoa e-spacio deritzon gunean.

Esperanza Román-Mendozak idatzi duen "Aprender a aprender en la era digital. Tecnopedagogía crítica para la enseñanza del español LE/L2" liburuaren errezentsioa idatzi du Abel Camachok.

Kamara, kamera, ganbera, ganbara. Kamara baztertzea erabaki du Euskaltzaindiak eta kamera erabiltzea haren ordez, nazioartekoena hori delako; eta, horrenbestez, kamera, ganbera eta ganbara gelditu dira Hiztegi Batuan jatorri bereko hitzak izanik bakoitzak esanahi desberdina hartuta.

Irundarra. Salamankako unibertsitatean Filosofian eta Hezkuntza zientzietan lizentziaduna, Irun-Hondarribiko Txingudi Ikastolan hasi zen irakasle-lanetan 1978an. Bi ikasturte oso bertan eman ondoren, HABEk Hondarribian zuen barnetegira bildu zen 1981ean. Handik bi urtera, 1983an, Donostiara pasa, eta HABEren Euskalduntze atalean arituko da 2010 arte teknikari lanetan. Ordutik hona, aurten jubilatu arte, Curriculum ataleko burua izan da.

Zuzendaritza- eta Azterketa-batzordekide urte askotan, hainbat ikastaro bideratu izan ditu eta zenbait artikulu idatzi. Aipagarria, HABEk argitaratutako Helduen Euskalduntzearen Oinarrizko Curriculumetan, 2000koan eta 2015ekoan, egindako lan berezia. Goian bego.

Nola lotzen zaie prolatiboa (-tzat atzizkia) bukaera afrikatua (-ts, -tx, -tz) duten hitzei?

Betidanik izan da ebaluazioa ikaslea eta irakaslea kezkatu izan dituen prozesua, oraindik orain irtenbide zehatzik ez duena. Arazo-sortzailea da, besteak beste, jokoan dituelako objektibotasuna, etika, justizia … Ez da aurkitu erabat aseko duen irtenbiderik, dantzan jartzen dituelako irakasbideak, baliabideak, irakasten dena eta ebaluatzen dena … Ekoizpenen zuzenketak ere ez du gehiegi ase irakaslea, ez baita argi geratzen zuzenketaren erabilgarritasuna, ez eta eskatzen duen denbora eta denbora horren ondorengo eraginkortasuna. Horrenbestez, zer egin behar da ebaluaziogintzak zentzu handiagoa eta sakonagoa izan dezan? Galdera horri erantzutera dator, aditu honen hitzetan, ebaluazio formatiboa, eta eskatuko du, prozesuak eta emaitzak hobetu daitezen, zuzenketa-denbora ikas-irakasprozesuan inbertitzea.

Etena omen dago ikas-irakasprozesuetan irakasten denaren eta hizkuntzen irakaskuntzari buruzko paradigma berriek proposatzen dutenaren artean: zer eduki irakatsi behar den, ikasleak nola ikasten duen eta zertan ardaztu beharko litzatekeen ikasgela-programazioa. Berrikuntza eman omen da teoria-mailan, aldaketa baino gehiago dena, baina bilakaera hori ez omen da horren garbi ikusten irakasteko eta ebaluatzeko garaian.